unique radio

What a wonderful world

Ik voel me bevoorrecht om de technologische ontwikkelingen van nu te mogen meemaken. Ik absorbeer ze als het ware. Als kind van de jaren 70 heb ik al heel wat introducties van dichtbij gezien: van gameconsole, pc, cd, internet, dvd, mobiele telefoon, streaming, drone tot aan 3d-printer. En als echte nerd zijnde heb ik ze allemaal geadopteerd en geconsumeerd. Mijn huis ligt hierom bezaaid met gadgets waar zelfs Wired het bestaan niet vanaf weet. Ik heb wel vaker geroepen dat ik het internet als het achtste wereldwonder beschouw, maar na vandaag kom ik op deze woorden terug. Virtual reality (VR) heeft glansrijk deze positie overgenomen en pas na het ervaren ervan kwam ik tot deze conclusie. Toch zal ik een poging wagen om in tekst duidelijk te maken waarom.

Niet duur

Voor slechts 99 euro kan je de Gear VR online bestellen en mocht je hem sneller willen hebben, dan heeft de lokale rood met zwarte hardware-discounter vast wel ergens een bak vol staan. Vraag dan bij aankomst aan de eerste de beste onderbetaalde medewerker waar ze liggen, want ik kan er geen label op plakken wat het is. Hoort het op de speelgoedafdeling, de computerafdeling of televisie-afdeling thuis? Bestaat er zo iets als een gadget-afdeling? Of ligt het gewoon prominent in het eerste de beste gangpad bij de ingang?

 Vanmiddag lag hij gelukkig voor mij in de afsluitbare buitenbus. Angst is een mindkiller zeggen ze wel eens en gelijk hebben ‘ze’, want ik was het bijna vergeten na het bezoek aan de tandarts. Daarom verscheen er een zielig lachje rond mijn pijnlijke kaken toen ik de dichte bus zag. Ik wist genoeg, mijn gadget was gearriveerd. Net zoals ik al dagenlang weet dat er in het dunne, rechthoekige pakje Star Wars Battlefront zit, mij hou je niet voor de gek. Oké ik had een stuk of vier, vijf hooguit zes, zeven e-mails naar mijn vriendin gestuurd met hierin de trefwoorden: Sint, kerst, verjaardag, cadeau, tip, hint, suggestie, Star Wars, game, Battlefront, princess Leia pakje. Dat laatste is natuurlijk niet voor mij (of indirect wel), je begrijpt me wel (of helemaal niet).

---

Uitpakparty

Het doosje ziet er gelikt uit, de binnenkant ook. Ik begrijp alleen de plastic vorm niet, had dit niet van gerecycled karton gekund? In Zuid-Korea geven ze waarschijnlijk niet om hun kinderen en klein-kinderen. Naast de VR bril zitten er twee gebruiksaanwijzingen en een tweeledige hoofdband in de verpakking. Niet echt veel dus.

---

Installatie

Door het scherm van een Samsung smartphone te gebruiken is het de fabrikant gelukt om een heel betaalbare VR bril aan te bieden. Tot nu toe worden slechts een paar modellen ondersteund: Samsung Galaxy S6, S6 edge (+) en de Note 5. Ik klik mijn S6 in de multifunctionele aansluiting en deze wordt door de Gear VR meteen herkend. Omdat het de eerste keer is, vertelt een gebrekkige computerstem mij dat ik software moet downloaden; 114 megabyte en vele verplichte acceptaties verder wordt me gevraagd om een account bij Oculus aan te maken. Zoals gewoonlijk vragen die Amerikanen veel te veel informatie (voor- en achternaam, geboortedatum et cetera) en zoals gewoonlijk type ik willekeurige onzin in. Vanaf de Oculus site worden er verschillende applicaties geüpload: ‘Oculus 360 Photo’ van acht megabyte en 89 megabyte aan ‘Oculus Video’. Ook worden drie filmpjes van zes megabyte op mijn smartphone gezet: Circus Soleil, Strangers en een VR intro filmpje.

Amblyopie

Zoals gewoonlijk had ik de gebruiksaanwijzing veel te snel door gelezen. Een echte IT kwaal. IT’ers willen namelijk niet lezen, die willen doen, klikken en uitproberen. Nu valt er aan een Gear VR bril niet veel te klikken, er zit een touchpad op, een return knop en focusregelaar. Dat was het, niet meer, niet minder, maar precies voldoende. Al snellezend zag ik dat het werd afgeraden om met een ‘gewone’ bril de Gear VR te gebruiken, dus brilloos zette ik de VR bril op en kon er verrassend goed mee zien. Nu heb ik rechts een niet al te grote oogafwijking, alleen zie ik links door een aangeboren amblyopie (‘lui oog’ klinkt alsof je er zelf voor verantwoordelijk bent) geen fluit. Ik kan met links de letters op een nummerbord niet lezen, sterker nog ik kan net aan het nummerbord zien. Door aan de focusregelaar te draaien stel ik het beeld scherp. Verbazingwekkend scherp zelfs want ook met links kan ik behoorlijk meekijken. Er gaat een wereld voor me open.

Gedurende een uur (was het slechts een uur?) kijk ik met open mond mijn ogen uit. Ik beland van het ene filmpje in de andere. Ik betreed werelden die ik niet voor mogelijk heb gehouden, heb steden van dichtbij gezien alsof ik jaren woonde, heb tussen straaljagers gevlogen, van een berghelling geskied, een NFL stadion van de binnenkant bewonderd, een, een, een… Het werd me te veel op een bepaald moment, het was zo overweldigend dat ik even pauze inlaste. Op dat moment realiseerde ik me de vele mogelijkheden: op Mars, virtueel dan, zwemmend tussen de dolfijnen, 100 kilometer omhoog en weer omlaag en een concertbezoek. Wat gaaf als je midden in het publiek staand een concert in 3d kan bewonderen, maar dan thuis op de bank, of in de trein of in het park.

Virtual reality is nu en Samsung heeft het ultieme Sinterklaascadeau gemaakt!

Ik weet wat ik voor kerst ga vragen, een headset en een handcontroller. Als Sony met een VR kit voor de PS4 komt, koop ik die ook. In wat een ongelooflijk gave tijd leven we toch!