Concert: Magma & Le Metalik Orkestraah, Olympia Parijs

 

Twee bijzondere concerten van Magma in Parijs.

In oktober attendeerde Christian Vander, drummer en bandleider van Magma, ons er vlak voor het concert in Zoetermeer al op: Een bijzonder project met een orkest. Christian Vander was er tijdens ons gesprekje al zeer enthousiast over: stukken van Magma uitgevoerd door zijn band, begeleid door een orkest samengesteld uit muziekstudenten. Vincent en ik konden het niet laten en hadden in december kaarten gekocht. Er waren twee concerten daags na elkaar geprogrammeerd: donderdag 2 februari en vrijdag 3 februari. Omdat een artiest tijdens de tweede show altijd weer een beetje beter ingespeeld is, was de keuze snel gemaakt. Plaats delict: de beroemde zaal Olympia in Parijs. Veel grootheden waaronder Jimi Hendrix traden hier al op, in mijn eigen collectie heb ik opnamen van Ibrahim Maalouf, Screamin’ Jay Hawkins en van een concert van Magma uit de jaren tachtig die zijn gemaakt in deze zaal. Omdat Parijs heen en terug 1000 kilometer is, hebben we overnacht in een hotel op een kwartiertje lopen van het Olympia. Na een hapje eten en een wandelingetje door de buurt, het negende arrondissement, zijn we naar de zaal gegaan. Er stond een lange rij tussen dranghekken voor de ingang. Sinds de aanslagen wordt er in Parijs veel aan beveiliging gedaan: ook wij werden gecontroleerd met metaaldetectoren en gefouilleerd. Door vriendelijke medewerkers werden we vervolgens naar onze stoelen op het balkon gedirigeerd. Het blijkt de op een na laatste rij te zijn. Hoewel wat ver, is het zicht op het podium uitstekend en zitten we redelijk in het midden. 

Concert

Een kwartiertje nadat wij naar onze stoelen waren gebonjourd begon het concert. Minder leuk was dat het zicht op het podium ons herhaaldelijk werd ontnomen door laatkomers die begeleid werden naar hun stoelen op de rijen vlak voor ons. Eerst een uur lang oud werk zonder orkest. Opening is het stuk Köhntarkösz in een verkorte versie. Vervolgens is Kobaïa van het gelijknamige debuutalbum aan de beurt. Daarna het stuk Theusz Hamtaahk. Hier viel echt goed op dat de band er echt zin in had: de uitvoering was mooi lang en zeer ruig gespeeld. De driestemmige zang klonk hemels zoals we gewend zijn van de twee vaste zangeressen en zanger. Dit stuk speelt de band vaak live en dat is goed te horen want het staat als een huis. Ik had het idee dat de percussie wat meer ruimte kreeg dan anders. Mijn vergelijkingsmateriaal zijn acht andere concerten die ik sinds 2000 heb bijgewoond. Na een klein uur en een staande ovatie gingen de rode gordijnen weer dicht. Er werd omgeroepen dat na een pauze van twintig minuten het concert verder zou gaan. Om de benen even te strekken ben ik even op de trap gaan zitten: dat zat eigenlijk veel lekkerder dan op de krappe zitplaatsen die ons toegewezen waren. Onder de gordijnen door was aan de schaduwen te zien dat het een drukte vanjewelste was op het podium. Vincent was wat te drinken gaan halen en was ruim op tijd terug met twee grote plastic bekers bier dat voor Franse begrippen heel redelijk was, zestien euro lichter, dat wel.

Na twintig minuten ging het gordijn weer open. Gelukkig zaten de meeste mensen weer en was alles goed te zien. De band stond achter glazen schermen en hiervoor zat het orkest: links 17 blazers en rechts twaalf strijkers. Het orkest, Le Metalik Orkestraah, samengesteld uit studenten van de school van violist Didier Lockwood en de Pôle Supérieur de Musique de Paris. Drummer Christian Vander zelf stond in het midden om de dirigeren. Voor de gelegenheid zat bandlid Benoît Alziary achter het drumstel. Het eerste stuk heet Ëmëhntëhtt-Ré en staat ook op het gelijknamige album. Het is een vrij heftig mystiek aandoend stuk waarbij het orkest een schitterende aanvulling is dat het geheel een extra dimensie geeft. Het publiek wordt nog meer in vervoering gebracht op het moment dat violist Didier Lockwood het podium betreedt en een korte maar knallende solo geeft op zijn elektrische viool. Helaas heb ik hier geen goede foto van kunnen nemen; de man stond bij te weinig licht te heftig te dansen en te springen. Magma vind ik op zijn best op de momenten dat er een viool aanwezig is, dus vanavond kom ik met deze violist begeleid door een complete strijkers sectie zeer aan mijn trekken. Ook het zeer gevarieerde stuk Slag Tanz is een pareltje. De gelijknamige cd heb ik twee concerten terug gekocht en nog te weinig gedraaid, realiseer ik me. Zangeres Stella Vander laat in het stuk Kreühn Köhrmann iss de Hündïn horen dat ze uitstekend bij stem is. Te vroeg is het einde daar en verlaten de band en het orkest het podium. De luide staande ovatie van het publiek is overweldigend. Na een minuutje komt Christian Vander terug en zingt Ehn Deiss eerst solo, daarna bij gevallen door de zangsectie en een paar leden van het orkest. Nu gaat het gordijn dicht en is het helaas echt afgelopen. Wat een concert! Erg onder de indruk lopen we via een kroeg terug naar het hotel. De volgende ochtend zeikt het van de regen. We wilden eigenlijk nog een half dagje door Parijs struinen. We besluiten eerder weg te gaan en zijn 36 uur na vertrek weer thuis. Dik tevreden kijken we terug op ons negende Magma concert onder het genot van bij een hypermarché ingeslagen hapjes en drankjes.  

 


Meer info over Magma is te vinden in mijn twee eerdere concertverslagen:

Zoetermeer 2016 
Utrecht 2015
Emiel
Written by Emiel

Muziek- en audiofreak van de ongeneeslijke en besmettelijke soort. Ik draai LP's, luister radio en stream muziek maar het liefst ga ik naar concerten. Altijd weer blij wanneer ik opnamen ontdek van concerten waar ik bij was. De cd collectie is geript en opgeslagen om ruimte te maken voor de groeiende rij LP's en de uitdijende stereoset. Leve de NAS en de streamer; toch blijft vinyl draaien en radio het leukst. MUSIC IS THE BEST!

4 Comment responses

  1. Avatar
    February 11, 2017

    Het was weer een feestje zo te lezen! Top weer m8

    Reply

  2. Avatar
    February 11, 2017

    Zo te zien had de zaal de juiste ambiance, gecombineerd met overvolle bühne, wat zal dat imposant zijn geweest! Leuke foto’s Emiel!

    Reply

    • Avatar
      February 11, 2017

      Aardig wat foto’s gemaakt maar bewegende taferelen ingezoomd zonder flits fotograferen vraagt toch echt om een betere camera. Daar moet ik toch maar eens achteraan.

      Reply

  3. Avatar
    February 13, 2017

    Emiel heeft mij deelgenoot gemaakt zoals dat heet van een prachtig muzikaal project. Nota bene een groep die ik pas heb leren kennen via hem. Dat maakt toch echt nieuwsgierig… Gaan we luisteren!

    Reply

Click here to cancel reply.

<