Chick Corea and Friends

---

Locatie

Grote zaal van het Concertgebouwte Amsterdam

Datum

10 mei 2017

Bezetting

• Chick Corea:  piano
• Eddie Gomez: contrabas
• Brian Blade: drums

---

Artist in residence

Als onderdeel van een aantal optredens in Europa kwamen deze gelauwerde muzikanten naar het Concertgebouw. Chick Corea is ook dit jaar “artist in residence” op het al lang uitverkochte North Sea Jazz Festival. Dus, tóch maar via mijn muziek- en audiovriend Heero snel tickets besteld, om deze kans niet voorbij te laten gaan.

Het is altijd weer een mooie ervaring om in deze muziektempel te komen. Eénmaal onze plaatsen gevonden, zien we dat het concert vrijwel  is uitverkocht. Zelf zitten wij op balkon links precies in de hoek. Gehoormatig niet de meest optimale plek maar met een prima zicht op het podium.

---

Concertgebouw

Op het moment dat de eerste muzikant afdaalt naar de bühne barst de zaal al los in applaus. Met de sfeer zit het meteen goed. Het is alsof een oude bekende wordt begroet. Chick neemt de microfoon om dit moment samen met het publiek te vieren. Hij memoreert aan een eerder optreden in Amsterdam, in 1977 , dat hem nog goed in het geheugen ligt. Het Concertgebouw noemt hij: “An unique concert house.” Zodra de eerste akkoorden klinken, lijkt de klik met de zaal al compleet. Chick laat een van zijn bekende loopjes op zijn Yamaha Grand horen en de zaal geeft meteen respons door mee te neuriën. Hij dirigeert en creëert daarmee een intieme sfeer.

Als 5 miles high wordt ingezet en blijkt dat ook Eddy (bas) en Brian (drums) elkaar blindelings kunnen vinden. Ze krijgen de ruimte van Chick om hun kunnen te tonen. Wat een souplesse, hier zijn topmuzikanten in vorm met een publiek dat ze op handen draagt. Er wordt vervolgd met Alice in Wonderland en A Spanish Song gevolgd door Humpty Dumpty waarna er wordt gepauzeerd.

---

Sicilië

Chick vertelt tussen de nummers door nog over zijn grootmoeder, geboren op Sicilië. Hij zegt en passant eigenlijk Armando Antonio Corea Corea te heten. Maar dat de bijnaam “Chick” aan hem is blijven kleven. Het past allemaal prima in de conversatie met zijn fans. Eddy Gomez blijkt een al even gemakkelijke prater als Chick. Ook begeleidt hij zichzelf in zijn solopartijen met vocale geluiden, een soort van scattend neuriën. Brian Blade beperkt zich tot drummen en laat ons horen dat hij bij de grootmeesters thuishoort.

Na de pauze worden een aantal ‘standards’ ten gehore gebracht, Easy in Love en But Beautiful van onder andere Rogers en Cole Porter. Daarnaast nog Sicily, als ode aan zijn grootmoeder. Als toegift wordt Concierto d’Aranjuez, van Rodrigo op muzikale wijze vertolkt.

Er worden deze avond door Chick’s trio bepaald geen nieuwe wegen verkend. En ik denk ook dat sommige, meer geroutineerde concertgangers teleurgesteld naar huis zijn gegaan. Maar dit was mijn eerste kennismaking live en heb genoten van zijn technisch kunnen.

En dan wordt een man geïntroduceerd, hij komt met een koffertje naar het podium. Het is Dick, die als klarinettist vroeger met Chick speelde, en heel toevallig ook zijn instrument heeft meegenomen. Met hem wordt Underneath a Harlem Moon gespeeld. Het past als geheel in de sfeer van de avond: een ontmoeting van oude vrienden op een avond die niet meer stuk kan.

Als we na afloop weer buiten zijn lijkt een prachtige volle maan ons toe te lachen. Nog in een roes, de ‘afterglow’, rijden we weer naar huis.